O sevdalı umut, yüreğime çarpıntı veren tatlı düşler nerde?
Sayfa 85Kitabı okudu
Biz kulluğa razı olanda, neye ağalar soyup ezmesinler bizi?
Sayfa 125Kitabı okudu
Oy bizim avratlar!.. Kurban çekmedikleri yoktur o fıkaraların.
Yolda oynayanda kapar gelin ederler dokuz yaşında kızı. Ak ne kara ne bilmezken, kofiyi giydirirler başına. Avrat olur, ana olur, dahası, erinin yedi sülalesine kul olur. Ekmekten çok dayak yer. Kocası döver, kaynanası döver, görümü döver, kaynı döver. Koca evinde gelini dövmek helal. Tüm kabahatler gelinin. Aş pişmeyende, iş bitmeyende, suç kimin olursa dayağı gelin yer.Çok döllemek, az döllemek kabahat. Urçan çıkmak büsbütün kabahat. Dölünü sevmek, okşamak kabahat. Ağzını açıp şu da demek kabahat. Kabahat olmayan yok geline.
Sayfa 34Kitabı okudu
“Kul kısmı, sırtını bir ağaya yaslamalı, yaslamazsa başından dert eksik olmaz.”
Töreye göre kullarına dilediğini yapmak, ağaların hakkıdır. Asar da, keser de. Kendinden izinsiz kocaya varan kızı da geri alır.
Bir ağanın köyünden kaçanı, kendi kullarına kötü örnek olur, deyi öteki ağalar da kulluğa kabul etmezler.
“ Kızlar her şeyi koca evinde öğrenir,” derler Cano.
Doğru dürüst konuşmasını beceremeyen ağalar, şıhlar, seyitler, okumuş efendi adamaları, ne eder de kandırırlar, şaşarım.
Törenin adı batsın. Mal yabana gitmesin, deyi anası gibi sevdiği, saydığı kadını, bıyığı yeni terlemiş ere avrat eden töreye töre mi derim ben?
“Seveni çok olanın düşmanı da çok olur Memo.”