Yıkanmamış hakaret, paçavra olmuş gurur,
Uykudan vicdanımın gözleri çapak çapak,
Ve kirli endişeler ile sokağa çıkmak ...
Yürürken, sırmadan çok pırıldar her tarafım:
Hürriyetim, gururum, şahane itikafım.
Göğsüme sıralarım, büküp bıyıklarımı,
Bir alay kordon değil, kahramanlıklarımı.
Çarpık, pörsük bir vücut değildir, bu her zaman
Bir korse giymiş gibi ruhumdur dimdik duran!
Her yerde bir erkekçe sayhadır her satırım,
Hakikati bir mahmuz gibi şakırdatırım.
Herkesin canı çıkar, fakat o burun çıkmaz.
Ağzını bir açtı mı, havlıyor zannedilir.
Mısraları bir çiçek gibi serpeceğine,
Harnal gibi doldurur cebine, eteğine.
Bir korku işte ! .. Bu yüzden ruhum bazen
Zarafet kisvesine bürünür korkusundan.
Gün olur, yıldızları koparacak olurum.
Ah, fakat gülünç olmak korkusuyla gururum
Beni gül koparmaktan men eder.
Sana tapınıyorsam, bil ki, gönlümde seni
Sen yapan o kudrettir
Gökyüzü ve yıldızlar, bir anda dizi, bakın,
Bu yapmacıktan nasıl kurtaracaklar!