Vay canına! Ne hayal kurarmışım ben! Gökyüzündeki yıldızlar kadar erişilmez sanırdım hayallerimi. Şimdi eriştim bazılarına. Eriştim de ne oldu?
Sayfa 29Kitabı okudu
Ağır bir hüzün sarmış her yanı. Yüreklerin güneşi uykuya dalmış. Kimse gülmüyormuş artık.
Sayfa 13Kitabı okudu
Yüreklerin güneşi uykuya dalmış. Kimse gülmüyormuş artık.
Sayfa 11Kitabı okudu
Her şeyin bir rengi var mıdır? Sevginin rengi pembedir, denir. Ne yeşil ne kırmızı ne mor. Pembedir. Hem de tozpembe. Seven kişi dünyayı tozpembeye boyanmış mı görür? Denizi, sevdiğini, günleri, anıları, yıldızları, kum taneciklerini...
Sayfa 35Kitabı okudu
Ahhh... Akıl ve fikir daldan dala gezmeyi seven kuşlar değil midir?
Sayfa 30Kitabı okudu
"Ölmeden ölürmüş bazısı..."
Sayfa 65Kitabı okudu
"Amaan! Belki de en güzel hayal gerçekleşmemiş olandır."
Sayfa 28Kitabı okudu
Karada da durum pek farklı değil...
“Denizde verilen sözlere güven olmaz. Adı üstünde, suya yazılmış sözlerdir hepsi. Silinir giderler.”
Sayfa 38 - Can Çocuk Yayınları, 20.BasımKitabı okudu
Canım yavrum… Deniz kurusa da olur… Ama senin gözlerindeki deniz kurursa asıl felaket o zaman olur.
Sayfa 12Kitabı okudu
Gökyüzündeki güneşten başka her canlının içinde kendi güneşi yok mudur?
Sayfa 31Kitabı okudu