Cansız doğanın canlıya doğru evriminde, daha doğrusu evrimin tam da bu iki basamağının ortasında, doğaüstü bir gücün müdahalesine bel bağlamanın hiçbir bilimsel dayanağı bulunmamaktadır.
Daha iyi olan, iyinin düşmanıdır.
Bugün atmosferimizin içerdiği bütün oksijenin Dünya tarihi boyunca yeşil bitkilerce fotosentez yoluyla üretildiğini de bildiğimize göre; yeryüzüne yerleşir yerleşmez, aynı yoldan yeni bir başlangıca, hayatın kimbilir belki de bu kez çok değişik bir biyolojik anlayışa göre yeniden biçimlenmesine götürecek bir gelişmeye bir kez daha başlama imkânı vermeyen belki de hayatın ta kendisiydi. Hayat sanki bir kez ele geçirdiği Dünya'yı ve ortamı muhtemel rakiplerine ya da düşmanlarına kaptırmak istememişti. O günden sonsuza kadar yeryüzündeki bütün öteki biyolojik fırsat ve imkânlara gelişme yolu böylelikle kapanmıştı. Bir benzetmeyle diyebiliriz ki, Kabil o zaman ilk ve son kez öldürmüştü Habil'i!
Bugünkü atmosferin içerdiği oksijen, canlıların evrimindeki bu ilk doğuş aşamasını bir daha geri gelmemek üzere tarihe gömmüştü.
Oksijen yeryüzünde ilk kez bu yoğunlukta çıktığında, bütün yeryüzü yaşamını tehdit eden öldürücü bir gazdı.
Gerçekliğimiz hakikaten nesnel/objektif bir gerçeklik, kendi içinde tamamlanmış, kapalı, fenomenden öze her şeyiyle kendini bize nesnel olarak sunan bir dünyayla özdeş olsaydı; mutlak ve tek yorumlu bir anlamla kendini kavratan bir gerçeklikle karşı karşıya bulunsaydık, sanatların ama en başta görsel, gösterici, temsili güzel sanatların ve de şiirin yeri olur muydu bu dünyada?
Sayfa 357 - AlfaKitabı okudu
Biz insanlar için istediği kadar tasarlanması imkânsız olsun, evren kendi dışındaki bir noktadan başlamamıştı, evrenin kendisi bir noktaydı ve patlamayla genişleyen bu noktanın kendisiydi.
Sayfa 48
... sadece ışık hızının, evrendeki başka herhangi bir şeyin aşamayacağı en üst hız olduğunu kabul etmek yeterliydi.
Sayfa 34 - Alfa bilim