Gözlerime vuruyor, içimin boşluğu. Bir sancı gibi... Ruhumu yeraltına kapatarak dışarı çıkıyorum.
Bu yokluğu ben hazırladım kendime. Şimdi, hiçbir yere ait değilim.
En büyük kayboluş, sevip sevip sonunda kimi sevdiğini bilememekmiş... İçimde bir ses, durmadan, dünyanın sonu geldi, diyor. Dünyanın sonu, bu halime öyle çok uyuyor ki hiç üzülmeden, hiç korkmadan kabulleniyorum onu.
Çünkü ben bütün iyi şeyler için bedel ödedim ve ödemek zorundaydım. Önemsiz biri değilim ben.
Sayfa 111Kitabı okudu
Herkes kendi sırlarıyla ölüyor...
Sayfa 109Kitabı okudu
Bu gece anılarım önümde resmigeçit yapıyor sanki.
Sayfa 102Kitabı okudu
Aslında hep ben hayat denen akışın dışında hissettim kendimi.... Önümde yekpare akan bir hayat vardı ve ben onu seyredip duruyordum.
Sayfa 96Kitabı okudu
Biliyor musun, bizi yıpratıp duran hayata olan öfkemizi birbirimizi inciterek, parçalayarak, yaralayarak çıkartıyoruz.
Sayfa 94Kitabı okudu
Hiç unutmayacağım bunları. Neden biliyor musun? Acıyla öğrenen unutmaz çünkü.
Sayfa 86Kitabı okudu
"Başkalarının sözlerine göre karar alırsan, iste böyle zavallı duruma düşersin."
Sayfa 69Kitabı okudu
Yıllarca hayalini kurduğun hayatın ne kadar uzağında olduğunun farkında mısın? Kendine acıyarak bu uzaklığı kapatamazsın. Hayatın hep aynı sahnenin sanki sonsuza kadar tekrarlanacağı görünen bir filme dönüşmüş.
Sayfa 67Kitabı okudu