Birgün bensizlik çalar kapını. Benli dünleri düşünür, avunursun. Sanma ki yalanlar içinde, ben gibi bir doğru bulursun.
''Günler gitgide kısalıyor, yağmurlar başlamak üzere.
Kapım ardına kadar açık bekledi seni.
Niye böyle geç kaldın?"
Biz kuşlara emanet ettik yüreğimizi.
Kendi vicdanında özgür,
kendi gökyüzünde göçebe,
kendi vatanında sürgün..
Kelebek misalidir aşk; anlamayana ömrü günlük, anlayana bir ömürlük!
Yaşamak bir ağaç gibi tek ve hür
Ve bir orman gibi kardeşçesine,
Bu hasret bizim...
Korkma, giderken bir tek "b" yi alıyorum,
gerisini sana bırakıyorum.
Ne de olsa sen bitirdin b'izi,
öyleyse sende kalmalı 'izi'..."