Bana kâfir demiş müftü efendi
Tutalım ben diyem ona müselmân
Vardıkta yarın rûz-ı mahşere
İkimiz de çıkarız onda yalan ”
Ne tende cân ile sensiz ümîd-i sıhhât olur
Ne cân bedende gâm-ı firkatûnle rahat olur
Ne çâre var ki firâkunla eglenem bir dem
Ne tâli’üm meded eyler visâle fırsat olur
Ne şeb ki kûyuna yüz sürmesem o şeb ölürüm
Ne gün ki kâmetüni görmesem kıyâmet olur.
Nef'i
Türk Destanının Tasnifi
– I –
Millî destanlar, tarihi vak’aları tasvirden ziyade milletin yüksek millî duygularını in’ikâs ettiren, tamamıyla ve yahut az çok tarihe müstenit bir ideal âlemi gösteren halk edebiyatı eserlerinden ibarettir. Millî destanlar (épopée) meselesini ciddi surette tetkik edenler Fransız (Roland), Alman (Nibelungen Lied), Rus ve Hintlilerin
Urunca şâne giysû-yi hayâl-i yâra müjgânım
Gülâb-efşan olur yâd-i ruhıyla çeşm-i giryânım
&
Kirpiğim, sevgilinin hayâlinin saçlarına, tarak vurunca, ağlayan gözüm, onun yanağını anarak gül suyu saçar...
Bildirirdim derdimi bir âh ile cânâne hep
Korkarım sûz-i derûnumdan felekler yana hep
Aşk ile gâhî harabatâ düşürsem gönlümü
Bâzgûne tâc-î Edhem sâgar-i Cem'dir bana
Hayalim bir gül bahçesidir, gönül de onun şakıyan bülbülü; şiirlerim ise: o gül bahçesinin letafetli bir akar suyudur.