"Bazı insanlar, Aynalar Heykelinde hiçbir şey göremez, kendilerini bile."
Sayfa 111Kitabı okudu
Belki
Belki çocukken oynadığın bir oyundu ya da yaşlanıp da camın kenarında otururken, aklına öylesine gelen bir şey.
İşte benim adım o
Biz, sürekli bir adı olmayanlar, daha çok kendi başımıza vakit geçiririz. Tarzımız böyle.
Sanırım kim olduğumu merak edip duruyorsun, ama sürekli bir adı olmayanlardanım. Adım sana bağlı. Aklından ne geçerse bana öyle seslen. Çok eskiden olmuş bir şey düşünüyorsan; diyelim biri sana bir soru sordu, sen de yanıtını bilmiyordun.
Benim adım bu.
Belki de bardaktan boşanır gibi yağmur yağıyor.
Benim adım bu.
Ya da biri senden bir şey
Elini elime aldım. Eli duyarlılık sürecinde kazandığı güçle doluydu ve o güç elime güven veriyordu ama bir taraftan da belli bir heyecan vardı.
Bana epeyce yakın oturuyordu. Kıyafetinden bedeninin sıcaklığını duyuyordum. O, zihnimde üzerindeki bu sıcacık giysiyle aynı renkti, bir tür altın rengi.