Beat kuşağı yazarlarından Richard Brautigan'ın "Yani Rüzgâr Her Şeyi Alıp Götürmeyecek" kitabından sonra okuduğum ikinci kitabı. Bu sefer tarzına aşina açtım kitabın kapağını.Yazarların alıştığım tarzlarını diğer kitaplarında bulmayı sevdiğim kadar, o ilk alışma evresini de çok seviyorum.
Kış ortasında Karpuz Şekerinde'ye gelecek olursak,aklınıza gelebilecek hemen hemen her şeyin,camların,barakaların,kandil yağlarının bile karpuz şekerinden yapıldığı bir yer. Bu yerin adı: BenÖlüm.
Karpuz şekerinde işler yinelenir,dururdu,aynen karpuz şekerindeki hayatım gibi. Sana karpuz şekerini anlatacağım çünkü ben buradayım,sen uzaklarda.
Konuşan kaplanlar var BenÖlüm'de ve etrafta bir sürü sebze heykeli. Üstelik yıldızlar kırmızı parlıyorlar geceleri. Burada her gün farklı renkte karpuz yetişiyor. Mesele perşembe: Siyah sessiz karpuzlar.
" Siyah,sessiz karpuzlardan saat yapan bir adam hatırlıyorum,yaptığı saatler hiç ses çıkarmazdı."
Ve, BenÖlüm'de yaşamayı reddeden,küçük grubuyla Unutulmuş İşletmelerde yaşayan İçtenKAYNAYAN. Son olarak...sanki küçük bir ihanet ve bir sürü alabalık.
