Ne vazgeçemeyeceği sandıklarından bıkmıştı yaşamı boyu. Değişiklik istiyordu insanlar. Bunun için kaçıyorlardı birbirlerinden, bunun için koşuyorlardı birbirlerine!
Sayfa 92 - Everest
İstese de istemese de tarihin bir dönemini yaşıyor insan. Tarihin akışına bilinçli katılımcıysa, devrimciyse yani, çağımızda, hele ülkemizde yaşamı dramatik oluyor kişinin. Aşkı da öyle.
Sayfa 99 - Everest Yayınları
-Yazmıyorum. Vazgeçtim!
-Niye?
-Bilmem. Üşeniyorum. Bu yaştan sonra, yazacağım da ne olacak!
-İlle de gençler mi yapacak bu işi? Onlar hiç kalkışmasın; ne biliyorlar ki, ne yazacaklar.
Sayfa 78 - Everest Yayınları
Neye özendiriyorlardı İstanbul'u? Nasıl yabancılaşmış bir değişimdi bu; milyonlarca işsizi, çıplağı, açıyla başını almış, gökleri delerek nerelere gidiyordu bu ülke?
Sayfa 62 - Everest Yayınları
Cansız maddeden gelip cansız maddeye döndüğümüz yaşam denen şu kısacık canlı aralıkta, ne çok zamanı boşa harcıyorduk!
Sayfa 57 - Everest Yayınları
En yakınlarından, karısından, sevgilisinden, çocuklarından, hangi türden olursa olsun en doğal şeydi bu çirkef dünyada acı çekmesi insanların; değmezdi büyütmeye. Hiç kimseyle, kendisiyle bile konuşmayacaktı defterini kapattığı şeyleri. Yaşam buydu işte eksisi, artısıyla.
Sayfa 50 - Everest
Türkümüz de kürdümüz de aynı teknenin hamuru, aynı tarlanın çamuruyduk.
Suratsız kızın burnu da bayağı güzeldi.
Güven diye bir roman çıktı, gördünüz mü?
Batıda da ayıbı günahı kalmamıştı bu işlerin; adıyla söyleniyordu her şey. Herkesin bildiğini yazdın mı niye ayıp olsundu. Topalın amı tatlı olurmuş; o kadardı işte!