Dünya gözyaşlarımın içindeydi artık, dünya bulanıktı,dünya ıslaktı ve dünya kalın uğultular eşliğinde, etrafa buğular saçarak, hafif hafif titriyordu.
Sayfa 245Kitabı okudu
Konuşmak iyi gelmişti aslında, dağılmamış olsa bile ruhumdaki bulutların rengi biraz değişmişti.
Büyük ihtiyaçların küçüldüğü, küçük ihtiyaçların büyüdüğü döneme yaşlılık diyorlar.
Kendini anlatmak için hayat bazen beklediğimizden hızlı davranıyor diyecektim ama vazgeçtim....
Bazı canlıları yara öldürmüyor, muhatapsız kalmak öldürüyor.
Yaşlılık, kısa mesafelerin haddizatinda ne kadar uzun olduğunu görme vakti...
"... kitaplığımda açılan boşluk sadece gözüme değil hemen her gün kalbime de batıyordu."
Daha yüksekte de, insanda çaresizlik ve yalnızlık hissi uyandıran yıldızlar vardı; irili ufaklı, uzak uzak yıldızlar...
“ Cahildim dünyanın rengine kandım “ diyen Neşet Ertaş’ın taşkınlığını ölçüsünde, ölçüsünü taşkınlığında bulan o güzel sesi çalındı kulağıma.
Babalar, alınlarımıza yazılmış yalnızlıklardır..