Yûsuf zindana kapatıldığında, Züleyhâ da kendini
dar ve karanlık bir yere hapsedilmiş
gibi hissetmişti.
Evde sıkılıyor, odasında boğuluyor, her gece
zindan gibi bir karanlığa gömülüyordu.
Durumuna üzülen bir dostu,
“Sevdâ ateşi seni yakmışken, henüz aşk bahçesinin
meyvesinden tatmamışken bu matem nedir? Daha ne vakte kadar böyle suçlu gibi karanlıkta kalacaksın?”
Züleyhâ şöyle cevapladı:
“Sevgiliden uzak düşünce, dünyâ karınca gözü
gibi küçülür, daralır insana. Bir karınca gözünde
sevgiliyle birlikte olunca kâinât kadar genişler,
sonsuzlaşır.”
Salaman ve Absal, Molla Câmiî