İçten içe, her şeyden koptuğunu biliyordu, mevcut kanlı canlı hayatla olan tüm bağını yitirmişti...
Sayfa 55
Oraya gitmenin faydası yoktu, hiçbir yere gitmesinin faydası yoktu, koskoca dünya karşısında açılıyordu ama ne varacağı bir menzil kalmıştı, ne de tutacağı bir yol. Dünyaya mıhlanmış gibi çaresizce duruyordu…
Sayfa 220
Helena onu Siegmund’dan ayıran kilometreleri sayıyordu. (s. 214)
Kilometreler göğsüne bastırılan sıcak demirler gibiydi ve onlara karşı koymak imkansızdı. (s. 219)
Günümüzün yaşam alanı hayli yapay bir şekilde ışıklandırılmış bir sahneden farksız olduğundan, hikayaler tuhaf şekilde modern yaşamı, yani modern psikolojiyi yansıtıyordu.
Sayfa 49
Kendimi o kadar kendimden sorumlu hissetmiyorum.
Sayfa 208
Acı çekiyoruz ve çoğunlukla sebebini bilmiyoruz. Hayat açıklama yapmıyor.
Sayfa 207
Hayat acıma yüzünden yörüngesinden çıksa ne dehşetengiz bir yalpalama olurdu bu: Kim bu sapmanın sorumluluğunu üstlenmek isterdi?
Sayfa 207
Hayatın kalbi iyilikten yana kusursuzdur, acıma çarpıntılarına kapılmaz, acı ya da nefret çığlıklarına kulak asmadan atmaya devam eder.
Sayfa 207
Rüyaların yapıldığı maddeden yapılmayız biz.
Sayfa 207