Gecenin ziyade karanlığında güvercinler ötüşüyorlardı. Gece yarısında bende uykuda idim. Nefsime dedim ki: Ey nefis! Allah'a karşı aşkını ve muhabbetini iddia ediyorsun! Beytullah hakkı için yalancısın! Eğer sen Allah'ı sevse idin ağlamakta seni güvercinler geçmeyeceklerdi. İtikad ederim ki ben akılsız ve şaşkın bir kimseyim. Bir serseri mecnunum. Hayvanat ağlıyorken ben Rabbim için ağlamıyorum, vah bana! Yazık bana!
Sayfa 121 - Erkam Yayınları