“Acı geride kalanlar için var...Bizim öldü sandıklarımız, öldü diye ağladıklarımız, sevgiliye kavuştular...”
Sayfa 167 - Altın bilekKitabı okudu
“Hayattaki acılar tuz gibidir, ne azdır ne de çok... Acının miktarı hep aynıdır... Acının acılığı, neyin içine katıldığına bağlı...”
Bir insanın ismine bakarak onun hakkında fikir sahibi olunabilir mi? Belki.
Delirebilmek için de belli bir zamana ihtiyacı vardır insanın.
İnsan yarımyamalakların hikayesini ömür boyunca anlatabilir mi?
Ne zaman, nerede okuduğunu unuttuğu bir bilgi vardı kafasında;insan eğer bir organının varlığını hissediyorsa, o organda bir sorun vardır. İşte şimdi, tam şimdi, uzun süredir olduğu gibi kalbini hissediyordu. Bir kalbi vardı. Ama bunu hissetmesi kötü bir şeydi, biliyordu...