Tek bildiğimiz şu: İnsanlar, insana yaraşır şekilde yaşamıyor. Ama hala dışarıdaki bu gerçek yaşamın dayandığı ilkelerden bihaberiz: Bütün düşüncelerimiz olumsuz.
Kaçış hiçbir şeye yaramaz. Burada kalıyorum: Dövüşürsem korku çekip gider. Savaşın yarısını kazandım sayılır. Dikkatli olmak, hiçbir şeyi unutmamak gerek. Konforlu inlerinin dibinde pusuda bekliyorlar: Savaşmadığımız takdirde bizi bekleyen gelecek hiç de cezbedici sayılmaz. Gençken insan gibi yaşamak istediğini utançla hatırlaya hatırlaya, onlardan biri olmak: Onların kararlaştırdığı ve her ayrıntısı önceden belirledikleri görevleri ifa eden hizmetkarlarından biri olmak. Mücadele etmeyen insanın sonu bu olur. Benim korktuğum bu sondu.