-Sən onun yadına nəyi salacaqdın?
-Başqalarına sevinməyi necə öyrətdiyini.
-Başa düşmürəm, yaşamağı öyrənmək nəyə lazımdır axı?
-Bilmirəm, amma təəssüf ki, bəzilərinin yaşamağı öyrənməyə ehtiyacı olur.
-Polli xala, bəs mən nə vaxt yaşayacağam?
-Yaşamaq? Başa düşmürəm, sən nəyi nəzərdə tutursan, mənim balam? Tanrı bizi öz yanına aparana qədər hamımız yaşayırıq. Nə işlə məşğul olduğundan asılı olmayaraq, sən də yaşayırsan.
-Hə, əlbəttə, Polli xala! Əlbəttə, məşğələlərdəki vaxtda da nəfəs alacaq və hərəkət edəcəm. Amma bu, yaşayacağım demək deyil. Məsələn, axı yatanda da nəfəs alıram, amma yaşamıram. Polli xala, "yaşamaq" deyəndə mən məhz istədiyimi eləməyi nəzərdə tuturam. Yəni həyətdə oynamağı, özüm üçün oxumağı, qayalara dırmaşmağı, Nensi ilə, ya da yaşlı cənab Tom ilə söhbət eləməyi, yaxud da dünən keçdiyim gözəl küçələrdəki evlər və sair barəsində hər şeyi öyrənməyi.... Mən bunları "yaşamaq" adlandırıram, Polli xala. Təkcə nəfəs almağı yox.
Başa düşürsünüzmü, Nensi, sevinmək üçün səbəb axtaranda qalan şeyləri haradasa unudursan.
_Pollianna_
Sadəcə, niyə atamın məndən çox Tanrıya və mələklərə gərək olduğunu başa düşə bilmirəm.
Tanrının mənə bəxş elədiyi nemətlərlə necə lovğalana bilərəm? Əzizim, yadında saxla, var-dövlətlə öyünmək olmaz.
Kaş onun ürəyinin də künc-bucağını qazıyıb gün işığına çıxara biləydim.
_Pollianna_
Onun için kızgın tuğlalar üzerinde yürümeyi bile göze alabilirim.
Sayfa 249Kitabı okudu
Son derece iyi bir kadın. Kocası da öyle. Ama birbirlerinin ne kadar iyi kişiler olduğunun farkında görünmüyorlar.
Sayfa 240Kitabı okudu
Bay Pendleton bir vakit bana bir çocuğun varlığının ya da bir kadın elinin veya kalbinin bir evi yuva yapabileceğini söylemişti de...
Sayfa 224Kitabı okudu