Seni kıskanıyorum. İçimde gururdan eser yok artık...
Sana "kalpsiz" dediler. üç milyar insanın yaşadığı bir dün yada çarpan bir tek kalp varsa o senin kalbindir...
Senin için zalim dediler, demek zulmün de bu kadar güzeli olurmuş diye düşündüm...
Aldanmak. . . En büyük yıkıntısı iç dünyamızın. Aldanmak . . .
Aşkta kaybettiklerimizi dostlukla tamamlayalım. Gel, aydınlık bizi bekliyor.
Benim yaşamam ve şiirim birbirinden ayrı şeyler değil ki! Yaşarken şairliğimi yaşıyorum ben...
Sağır bir zamandı yaşadığımız. Sağır ve merhametsiz. Kör bir geceydi yumruklayan kapıyı, kör ve dilsiz. Artık hiç sönmeyecektik biliyordum...
Yine de bir yerin eksik kalmalı.
Yeniden yollara düşmeliyim. onu aramalıyım.
Ve tam seni tamamladığım anda ölmeliyim ...
Tuttum resmini indirdim duvardan.
Duvar ağlamaya başladı...
Ölmek asla şerefsizlik değil, hele korkaklık hiç değil. Yalnız yaşamaktan korkanlar, yılgınlar mı ölmek isterler sanıyorsunuz?