Barış döneminde savaşın ne demek olduğunu anlamak, savaş fikrini kabullenmek kesinlikle imkansızdır, savaş zihinsel olarak kavranamaz, yaşanmış bitmiş olan, üstelik burada verilmiş savaşlar da hatırlanamaz, insanın bizzat katıldığı ya da yer aldığı savaşlar bile; aynı şekilde savaş dönemlerinde de barış hatırlanamaz, zihinsel olarak kavranamaz. İnsanlar savaşla barışın birbirlerini ne kadar dışladığının, hafızamızdan ne kadar uzaklaştırdığının, kovduğunun, yok ettiğinin, hayalimizden ve düşüncemizden çıkardığının bilincinde değildir (tıpkı var olmadıklarında acı ve haz gibi); bunlar birbirini olsa olsa kurguya dönüştürür, insan her dönemde diğerini gerçekten tanımamış, yaşamamış hissine kapılır; o diğer olgu, yani o sırada var olmayan ise, daha önce var olmuşsa da artık aynı şekilde işlemez, geçmişe ya da geçmişte kalan diğer olgulara benzemez, romanlara ve filmlere benzer. Gerçekdışı bir hal alır, bir uydurma olur.
Sayfa 280 - MetisKitabı okudu
Ağlamaya çalışın, gözyaşı kadar hiçbir şey insanı hafifletmez.
Çoğunlukla, hayatımızın tüm zorluklarını ortadan kaldırırsak hedefimize daha çabuk ulaşacağımızı düşünürüz ama tam tersi bayım, sadece dünya meselelerinin karışıklığı içinde başlıca 3 hedefimize ulaşabiliriz: 1) Kendimizi tanımak, çünkü insan kendini ancak kıyaslama yaparak tanıyabilir, 2) Kendimizi kusursuz hale getirmek, ancak mücadeleyle elde edilebilir ve 3) Başlıca erdeme, ölüm sevgisine ulaşmak. Sadece hayatın iniş çıkışları bize onun anlamsızlığını gösterebilir ve doğuştan gelen ölüm ya da yeniden hayata gelme sevgimizi artırabilir.
Sayfa 651Kitabı okudu
+1
Kafasında bir iki tane değil onlarca olan planlardan, düşüncelerden bazıları başlangıç halindeydi, bazıları hedefine ulaşmış, bazıları ise suya düşmüştü
Gercek bir masonun birinci gorevi kendi kendini mukemmellestirmeye calismaktir. Yasamimizdaki zorluklari sirtimizdan atmakla bu amaca daha kolay ulasabilecegimizi saniriz cogunlukla; oysa sayin bayim, tam tersine, su uc buyuk amaca ancak yasamin dertleri ortasinda savasim vererek ulasabiliriz: 1) kendini bilmek; cunku insan kendini ancak baskalariyla karsilastirarak taniyabilir 2) mukemmellik yolunda ilerleme ki bu da ancak buyuk cabalarla gerceklestirilebilir 3) en buyuk erdem olan, olumu sevmek. Olum sevgisinin ya da baska deyimle yeni bir yasam icinde yeniden var olma ozleminin ruhumuzda guc kazanmasi icin yasamin ne kadar bos oldugunu gormemiz gerekir; bunu bize en iyi gosterecek sey de yasamda var olan kotuluklerin ta kendisidir.
“Babacigim onu pek sever. Babamin iyi gecindigi, hic kizmadigi bir o vardir, bir de Mihail Ivanovic; cunku babam kendisini her ikisinin de velinimeti sayar. Sterne’in dedigi gibi, ‘Insanlari, bize yaptiklari iyiliklerden cok, bizim onlara yaptigimiz iyiliklerden oturu severiz.’
Ey kır ağaçları, dallarınızın gölgesinden karanlık ve hüzün dökülüyor üzerime.
Niçin kendime azap veriyorum, niçin bu daracık kapalı çerçeve içinde uğraşıp didiniyorum sanki ?
Yaşam, bütün sevinçleriyle bana açıkken
İnsan olmanın değeri, vicdan bakımından huzur içinde bulunmak, yürek temizliğine sahip olmak.