Nereye gittiğimizi, niçin gittiğimizi düşünmüyordum bile. Bunun ne önemi olabilirdi ki? İkimiz yan yana olduktan, bazen göz göze geldikten, ellerimiz birbirine dokunduktan sonra daha ne isterdik!
Sayfa 37Kitabı okudu
Bir anda ikimiz de bambaşka insanlar olmuştuk. Bütün kaygılarımız, üzüntülerimiz uçup gitmişti. Yeryüzünde ikimizden, mutluluğumuzdan, yerden, gökten başka bir şey yoktu.
Sayfa 36Kitabı okudu
Gene sustuk. O anda belki ikimizde aynı şeyi düşünüyorduk. Fakat aramızda bir duvar vardı sanki; benim ona yaklaşmamı, onunda yanıma binmesini önleyen bir duvar.
Sayfa 29Kitabı okudu
Çünkü bizim bütün köylerde kızları görücülük yoluyla isterler, kızın düşüncesini sormadan kocaya verirler. Bu çeşit olaylar üstüne çok yazı okumuştum. Saçma bir şeydi bu. Testi kırıldıktan sonra ağlamışsın, ne çare?
Sayfa 28Kitabı okudu
Elveda al yazmalım, Selvi boylum! Elveda sevgilim, aşkım! Mutlu olman dileğiyle! .
Sayfa 140 - Ketebe
Ertesi gün gözüm hep yollardaydı. Al yazmalımı, selvi boylumu bir daha görecek miydim? Nerelerdeydi benim fidan boylum, ince bozkır kavağım? Ayaklarında lastik çizmeler, sırtında babasının ceketi de olsa aldırdığım yoktu. Ben bunların içindekini görmüştüm ya!
Sayfa 27Kitabı okudu
Yaşam her zaman insanın beklediğini çıkarmıyor karşısına
Sayfa 137 - Ketebe
"Yarın gene aynı yerde çamura saplansam, yardıma gelir misiniz bana?"
Sayfa 21Kitabı okudu
İkimiz de susuyorduk, ama bir gönül rahatlığı içindeydik. Bir insan az öncesine değin zerrece tanımadığı fakat o anda bütün düşüncelerini çelen ve kendisine dirseği dokunurcasına yakın oturan biriyle yolculuk ederse gönlü rahat olmaz da ne olur?
Sayfa 20Kitabı okudu