Benim olsaydın, ah bu mümkün olsaydı… Seni uzak, uzak, bu insanlardan pek uzak bir yere götürürdüm; öyle bir yere götürürdüm ki orada yalnız tabiatla kalırdık. Denizle, sema ile sahra ile kalırdık… Sade ikimiz kalırdık…
Fakat biz insanlar o kadar ruhi göründüğümüz hâlde o kadar maddeciyizdir ki bazen bir fayda için doksan dokuz zarara göğüs veririz.
Sayfa 135Kitabı okudu
Kadınların çoğu sevildiklerinden ziyade sevilmeye şayan olduklarını anladıkları için mesut olurlar.
Sayfa 91Kitabı okudu
İnsan kadınlardan o kadar saadet gördükten sonra ufak tefek nazlarına, acılarına tahammül etmelidir.
Sayfa 90Kitabı okudu
Bir hüzün ki pek derin, pek ağır.
Sayfa 75Kitabı okudu
Fakat seni kutsal kabul ediyorum ey ölüm, çünkü beni bu hayattan, bu artık sürüklenmeyen, bu artık kahredip âciz kılan hayattan da sen kurtaracaksın!
Sayfa 69Kitabı okudu
Bütün güzel şeyler, kederli, dayanılmaz bir çekicilikle beni ölüme yöneltiyor; bedbahtların hayattan yorgun düştükçe duydukları ölüm arzularını ben güzellik ve mutluluğun önünde hayran [olduğum] ve hasretle ezildiğim zamanlar hissediyorum; hayranlığım yavaş yavaş ağır bir hüzne, ezici bir hüzün ve eleme dönüşüyor; sanatın, tabiatın beni dehşete düşüren güzelliklerine karşı beni sıkıntı sarhoşu ediyor. Duygularım o kadar şiddetli ki eleme temas ediyor. İşte bunun için bu arzulara hayatı en çok sevdiğim zaman düşüyorum, neşelerim ölüm arzularıyla kanadı kırık kalıyor.
Seni uzak, uzak, bu insanlardan pek uzak bir yere götürürdüm...
Yoksa hiç gelmeyeceksin de bunu hissettiğim için mi ölmek istiyorum?"