Bu kalbin, birini sevmeye ihtiyacı vardı. Ve sen bunu anlamadın. Ve bana eziyet ettin. Ve eziyet ettiğini bilmedin. Gözyaşımı silmedin.
Sayfa 91Kitabı okuyor
Bir zamanlar seni sevmiştim. Ve sevgiyi senin suretinde yaratmıştım.
Sayfa 91Kitabı okuyor
Acımamak lazım, onlar öyle yaparak yaşayabiliyor vicdanları rahat oluyor
Bizi bir de bu acımak mahvediyor albayım...
Sinirimden gülüyorum albayım. Çünkü sinirlerim artık gülmek için kafamın neşelenmesini beklemiyor. Bu karamsar beyinden bir kahkaha çıkmayacağı için, artık ben gülmüyorum, sinirlerim gülüyor. Hepsi bağımsızlığını kazandı albayım.
Ne bileyim işte, gitmek çözüm değil de, insan kaçmanın başka türlüsünü bilmiyor ki...
Aklmın içini örümcek ağları sardı; kafamın sandalyelerinde elbiseler, gömlekler, çoraplar birikmeğe başladı; kurduğum hayaller, bir bekâr odasının dağınıklığına boğuldu.
Düşüncemin duvarlarına resimler asmak istediğim halde bir
türlü olmadı. Belirli noktalara biriken esya, odanın çıplaklığını daha çok ortaya çıkardı.
Sayfa 24 - İletişimKitabı okuyor
Yalnız yaşayan insanların kendi içlerinde başlayıp biten eğlenceleri vardır
Ne bileyim işte, gitmek çözüm değil de, insan kaçmanın başka türlüsünü bilmiyor ki...
"Zor olan acının şiddeti değil sürekliliği..
" Ve fısıldadı zaman senin yaralarını ben bile saramam çocuk..."