Bir daha evde onu asla görmedim.Babaannemi..Ne yerken, ne içerken, ne de avluya beyaz çarşafları asarken.. Beyaz bukleli saçlarını tararken bir hayal olabileceğini hiç düşünmemiştim. Miadının dolacağını ve eski kitap gibi yüksekçe rafa yerleştirileceğini hiç tahmin etmedim. Dizlerinde uyurken yıllar sonra yüzünü hatırlamakta zorlanacağımı da kimse söylemedi.
Sayfa 32Kitabı okudu
Yıllar geçtikçe her kabustan beni uyandıracak birileri hep oldu. Önceleri annem, sonra kız kardeşim Yeliz, ev arkadaşım Kadriye, eşim Orhan.. Ama biliyordum ki, gün gelecek en derin uykumdan beni uyandıracak biri yanımda olmayacaktı. Kabuslarımı tek başına yaşayacak, tek başına ağlayacaktım. İlk defa mesai bitecekti o gün. Üstelik o gün mesaiye gidemedim diye müdürüm bile bana kızamayacaktı. Bir toprak yığınının altına atılıp çürümeye bırakılacaktım eski bir ağaç kökü gibi.
Sayfa 33Kitabı okudu
Eller havaya, herkes halaya! Kahkahalar geliyor kulağıma; tabak, bıçak sesleri... Başkalarının umutları yitip giderken, yoluna baş koydukları fikirleri sönerken nasıl bu kadar da umarsızca eğlenmeyi becerebiliyorlar bu insanlar bir türlü anlayamıyorum.
Sayfa 25 - Anatolia kültürKitabı okudu
Ben, insanlığını yitirmiş bir garip sürünün en azılı firesiyim. Gitmeliyim. Yitmeliyim. Sevilmemişliğimi ve seçilmemişliğimi terk etmeliyim. Otobüsün ilk basamaklarını çıkarken hadi diyorum içimden. Hadi vur! Kanayan parmağı kopar at kökünden. En fazla dişlerin dişlerini sıkar, sürer bir süre gıcırdaması...
Ve tıpkı Nazım’ın dediği gibi:
“En fazla bir yıl sürer yirminci asırlılarda ölüm acısı.”
Sayfa 30 - Anatolia kültürKitabı okudu
Ve tıpkı Nazım'ın dediği gibi:
"En fazla bir yıl sürer yirminci asırlarda ölüm acısı."
"... ama hayallere kim sınır koyabilir ki Kamuran ben koyabileyim."
"Pişmanlık sarmıyorken içini tövbe etmenin bir faydası var mı sence?"
"Zaman akıp gidiyor ve kader, bizim gibi çöp adamların peşine takılıp kendi ağlarını örüyor. Tıpkı o çok sevdiğimiz Şair Pessoa'nın dediği gibi: "Zamanların akışını geçiyorum" ya da benden geçiyor zaman, belki de ben vazgeçiyorum. Devam ediyor şair; sessizlikle geçiyorum, şekilsiz dünyalar yanımdan akıp gidiyor." Tutamıyorum elimde olanı, sahibim diyebileceğim her neyim varsa benden gidiyor. Buna sürüklenmek diyebilirsin sevgili dostum. İnsanın en büyük düşmanı kendisiymiş anladım. En büyük kötülük ancak benden gelebilirmiş."
"Dünya, sevmek ve sevilmek için yaratılmış bir yer. İnsan içinde bulunduğu şartları iyi kullanıp sevgiyle yaşamalı, çünkü geriye sadece sevgi dediğimiz o büyülü duygu kalıyor."
"Herkese adamakıllı düşünsün diye bir beyin vermiş Allah."