İnsana ait olan her şeyde, bireyselliğin doğuşu için gerekli olan her şeyde ona ölü madde dünyasına tamamen hakim olabileceği illüzyonunu vererek, insanı gitgide daha aciz bir hale getirmektedir. Ve bu artan içsel zayıflıkla birlikte insan kendini gitgide hakim bir kişiliğin idaresi altına sokmaya, düşünmekten feragat etmeye ve en sonunda bir insan olmaktan vazgeçmeye yönelir. Hangi çelişki bundan daha tuhaf olabilirdi ki?
.
Bir sandığın içine konan mücevherleri aldığı gibi, akıl hakikati almaz, mide besini sisteme çekerken alır. Artık yiyecek değil, ettir ve asimile edilmiştir.
...
Mermerde sizsiniz, heykeltraş da
Napoleon , salgından mustarip hastaların başında dolaşarak, korkuya üstün gelebilen kimseye salgının işlemeyeceğini kanıtlamaya çalışır ve haklı çıkar.
Böyle durumlarda iradenin gücü hayret vercidir: Bedene nüfuz eder ve onu zararlı etkileri kaçırtan belirli bir erkinlik durumu içine koyar; korku ise tehlikelere davetiye çıkartır.
Sayfa 197Kitabı okudu
İnsan doğruyu bulduğu an , hem bedenin hem zihninin iç yüzünden, tıpkı olgunlaşan çiçeklerden rayiha tütmesi , gibi tüm kayalardan ve topraktan yayılan ortak bir titreşimle gezegenin hoş bir havaya bürünmesi gibi ,
vaatler ve esinler yayılmaya başlıyor.
Sayfa 197Kitabı okudu
Toplum maskeli bir balodur ; herkes gerçek yüzünü gizler ve gizlerkende ifşa eder.
Sayfa 191Kitabı okudu
Yalnızlık, dehanın en sıkı dostudur ; Kişiyi güneşden ve yıldızlardan öteye uçuracak olan kanatlar bu soğuk ve loş sığınakda tüy verir.
Sayfa 139Kitabı okudu
‘’Tanrılara uzanan yol, sarp ve kayalıklıdır ‘’
Sayfa 145Kitabı okudu