BUGÜN PAZAR
Bugün beni ilk defa güneşe çıkardılar. Ve ben ömrümde ilk defa gökyüzünün bu kadar benden uzak bu kadar mavi bu kadar geniş olması şaşarak kımıldamadan durdum. Daha sonra saygıyla yaşadığım için dayandım, sırtımı kaydım. Bu anda ne düşmek dalgalara, ne kavga, ne hürriyet, ne karim. Toprak, güneş ve ben Bahtiyarım..
Asla beraber olamayacağız.
Aynı evi, aynı teni paylaşamayacağız.
Aynı masada oturmayacağız.
Hatta aynı şehirde bile oturmayacağız.
Belki bir gün son kez görüşeceğiz, ikimiz de bunun son olduğundan habersiz.
Son kez el ele gezeceğiz, belki de son kez söyleyeceğiz birbirimizi sevdiğimizi.
Yine beraber planlar yapıp, tutamayacağımız
Son sözleri vereceğiz birbirimize.
Ve elbette yollarımız yine ayrılacak bir gün.
Sonra aramıza şehirler girecek,
Hiç karşılaşmayacağız.
Tesadüfler bile bir araya getiremeyecek.
Sonra da belki birimiz öleceğiz, diğerimiz hiç bilmeyecek.
Kara Dağlar'ın yıkılmasın
Gölgelice koca ağacın kesilmesin
Ak sakallı babanın yeri cennet olsun
Ak pürçekli ananın yeri cennet olsun
Oğulla kardeşten ayırmasın
Ahir vakitte arı imandan ayırmasın
Amin amin diyenler didar görsün
Yığıştırsın deriştirsin
Günahınızı adı güzel kendi güzel Muhammed Mustafa
Yüzünü suyuna bağışlasın hanım hey!
Kara eşek başına gem vursan katır olmaz
Buluşmaların en ağırıdır kaybettiklerimizi rüyalarımızda ağırlamak..
Herkesin, yanına gitmek istediği birileri vardır.
Gecenin üçü,
Sabahın körü,
Hatta cehennemin dibi olsa bile.
Küstürmeyin insanları hayata. Sonra her şeyden vazgeçiyorlar. Yaşamaktan, güzel olan her şeyden. Bir odada yalnızlığı; bir dağ başında kalmayı, bir adada mahsur kalmayı, nerede bir yalnızlık varsa onu istiyorlar. Küstürmeyin işte bazı insanları..
Ben yalnız bir insanım. Rahat ve sıcak sohbetlere alışık değilim.