Ne tuhaf hem filmi izliyor, hem kendi yaşantılarımı bir kez daha görüyorum ayrıntılarıyla...
Bazı zaman parçaları yaşantımızın öteki bölümlerinden ayrıdır, kopuktur. Ne yapsan birleştiremezsin. Bir bütün haline getiremezsin. O zaman parçası içinde özgürüz. Yalnızız. Kopmuşuz. Daha gerisi, ötesiydi. Bizi bekleyen, soran, arayan. Sorumluluk yükleri. Ağırlığını duyduğumuz şeyler. Kişinin yaşamında o bağımsız yaşantı parçacıkları ne denli çoksa öylesine doldurur varlığı, öylesine güçlüdür anıları...
yaşamak olmuyor anı. yaşamanın karikatürüdür anı gerçekte. nice süsleseniz de yaşanan değildir o. ilk, ortaokul günleri, lise yıllarını bir daha yaşamak olanağı yoktur.
Yaşayan ben’le, anlatan, hatırlayan ben’ler farklıdır birbirinden.
Bir vitrinin önünde durdum. Geçenleri seyrettim camda. Serüvenler, romanlar akıyor önümden. Birini çevirip sorsam: ‘’Senin de yaşamın bir roman mı?’’ Herkesin yaşamı bir romandır. Yaşanmadık! Yazılınca yaşanır yaşam romanları. İçindeyken yuvarlanıp geçilir.
17 haziran cumartesi 00.35 nazan öncel-bir şarkı tut
anılar çözülür, dökülür önüne. toplamak zor olur sonra. nasıl kopar bir kolyeden tanecikler, dağılır giderse, öyle. tek tek gelmeli anılar. Hepsi birden yaşanmaz. çekilmez olur ağırlıkları.
yüz, beş yüz, bin, on bin, anı olmaz ki! anı insandır… geldi onlardan biri. o sayısız anıların içinden. iterek ötekileri. kaçtı anılar korkarak…
Gerçek denen şeyler bir defacık, bir defacık da düşlerden doğamaz mı?
Sayfa 29
Cemil Meriç:
Elit'te toplanıyorduk. Salah'ı , Oktay Akbal 'ı, Behçet Necatigil'i orada tanıdım. Bu cavalacozlar kafilesiyle istemeyerek karşılaşıyordum. Daha sonra tanıdığım Orhan Veli'den de hiç hoşlanmadım. Hepsinin de ayırıcı vasfı bayağılıktı. Yine de Orhan içlerinde en az sevimsiz olanıydı.
Sayfa 73 - Kapı Yayınları, Cemil Meriç üzerine bir inceleme, Kasım 2010, İstanbul
Necip Fazıl :
Yeryüzünde yalnız benim serseri,
Yeryüzünde yalnız ben derbederim.
Herkesin dünyada varsa bir yeri,
Ben de bütün dünya benimdir derim.
Yıllarca gezdirdim hoyrat başımı,
Aradım bir ömür, arkadaşımı.
Ölsem dikecek yok mezar taşımı;
Halime ben bile hayret ederim.
Gönlüm ne dertlidir, ne de bahtiyar;
Ne kendisine yâr, ne kimseye yâr,
Bir rüya uğrunda ben diyâr diyâr,
Gölgemin peşinden yürür giderim...
Sayfa 138 - Oktay Akbal, Necip Fazıl hakkında konuşuyor
Gelecek bizden hesap sorar. Çocuklar büyürler gelirler karşımıza, şunu neden yaptın, bunlar olurken neden sustun, o zaman bizim verebileceğimiz bir yanıtımız olmalı.
