“…O iki çocuk babası. M… Bakanlığı’nın 250 lira aylıklı memuru Nuri Kayalı tutmuş aşık olmuş, hem de evli bir kadına, sevişmiş, sonra iş çıkmaza girince gene ailesine dönüyor. Karısı duysa nasıl eğlenirdi onunla. İnsanoğlu bir bilmeceydi. Çözemezdi onu kimse. Kişi kendini bile tanıyamazdı, anlayamazdı. Kişi yeryüzünde tek başınaydı. Anlayıştan, dostluktan yoksun. Her biri başka dünyada. Nuri önü sıra yükselen hayatın da hep böyle eğri büğrü, pis, çirkin bir yol olduğunu gördü. Çekecekti bu şeyleri. Yaşayacaktı. Aşksız, inançsız, bağsız. Mahkumdu yaşamaya. Nedret de aynı dünyada aynı şartlar içinde yaşamaya mahkumdu, insan doğmuşlardı. Suçları buydu. Başka şey değil…”
