Yokuşu tırmanır hayat *
Sevgili dostlarım, okurlarım değil, artık sizlere böyle seslenmek istiyorum, geçenlerde sonsuzluğa uğurladığımız dostum şair Refik Durbaş, 19 Ocak 2008 Cumartesi günü Sabah gazetesindeki Rüzgâra Alfabe köşesinden bana bir mektup göndermişti. Mektubu aldığımda çok ağladım ve adeta beni arıtan bir suya girmiş gibi oldum.
Bir Öykümüz Var
Bir zamanlar bu ülkenin televizyonlarında da nitelikli programlar yayınlanıyor, özellikle de çocuklara edebiyatı sevdirmek için hem de şimdiki tabirle 'prime time'da yayınlar yapılıyordu.
Yıl 1975. Tek kanallı TRT yılları. Televizyon yayıncılığı rating denen o canavara teslim olmamış henüz. TRT'de Bir Öykümüz Var diye bir program izleyiciyle
Ben bir barışseverim!
Ben bir barışseverim; çünkü bilirim ki, savaşta en çok yoksullar ölür. Bilirim ki, en çok çocukların hayalleri ölür. Bilirim ki, kadınların ırzına geçilir, bilirim ki, sadece ve sadece zenginler (silah sanayi ve ilaç sanayi) öyle çok para kazanırlar ki, onlar bu paraları harcasınlar diye yepyeni yat modelleri, uçak modelleri
Şiirlere sığınmak
Dostlarım, sevgili okurlarım yeterince kötülük gördük, yeterince canımız yandı, şimdi bir an için de olsa o güzel günlere dönmek istiyorum. Malum ben bir ’68 kuşağı kızıyım, o güzel zamanlara…
O zamanlar biz güzeldik
“fena yakalandım/ telefondaki ses ‘Amelia Rodriges öldü’/ dediğinde uzun zamandır kuşandığım/ beni benden