Yüreğim senden kalma bir enkaz.
Nereye tutunsam çaresiz bir haykırış.
Sevmek mi kaldı bu zamanda?
Öldürdüler; onu da öldürdüler.
Kudret Alkan
Umudun adı senken,
Ben nasıl kendimi reddedebilirim?
Bir dua yükselince şafaktan,
Karşı kıyıda seni arayan mendil.
Hıçkırınca bütün dağlar duman.
Sen bildiğin yolda kendine faydalı.
Bir nebze olsun isyan kokan gecelerde.
Sen yine bildiğin akıl nöbetlerinde.
Beni de yak, beni de şizofrenden sal.
Kendince bütün olasılıkları mezara göm.
Bakarsın bir yarın olur, bakarsın bir sabah olur.
Yeniden yeşerir ağaçlar, yeniden sevdalanır yüreğim.
Kudret Alkan
Yaralı serçe gibiydi bakışların.
Ürkek ve bir o kadar insanın içini ısıtan.
Bütün yorgunluğumu alan bir liman.
Geçmişten gelen bir kanat çırpma.
Bak yine yükseliyor aşk.
Al beni yudum yudum.
Gün batımından bir ölçek daha gidiyor.
Bu ayrılık beni çok vuruyor.
Sence de bitmesi gerekmez mi?
Acaba bu çelişkiler neyin davası?
Bak yorgunum, bak omuzlarımdan asılıyım.
Gidiyorum, gidebildiğim kadar.
Kudret Alkan
Yazıyorsam seni en derin anlamlara.
Bir renkti, seninle sırılsıklam yaşamak.
Başka bir dünyaydı belki.
Belki de insan olmamın en derin sancısıydı.
Yeryüzü ve gökyüzünün uçurtmasıydı.
Seni bana getiren sessiz bir haykırıştı.
Kudret Alkan
Bugün de seni hatıralarda aradım.
Nasıldır sabaha ve geceye saldırmak.
Sen bir veli, sen bir yalnızlık bekçisi.
Kendini gömdüğüm o derin bakış.
Anlamlara anlam katan bir gönül serzenişi.
Bu senin hediyen, bu senin yüklendiğin bir ses.
Sessizlik içinde ilerleyen bir bilmecenin sürekliliği.
İşte yine seni seviyorum, yine seni özlüyorum.
Kudret Alkan
Adım adım ayrılık kokuyor bu aşk.
Bu gece de anılarımda bir yerlerdeyim.
Kendi içimde hesaplaşan bir bireyim.
Merak etme, senin yerine tetiği ben çekerim.
Kendimi sonsuz bir acıya sürgün ederim.
Çünkü seni sevmekle kendine gelenim.
Kudret Alkan / Aşk Şiirleri 1 – Karantina Şiir Kitabı