Şeker Portakalı adlı kitabın mütevazı ve bir o kadar derin tahlili...
‘’Bütün koca adamlar, bir zamanlar çocuktu. Büyük olmak küçük olmayı unutturuyor’’ diyordu Antoine de Saint-Exupery’in Küçük Prensi.
Acaba büyümüş olmak, ebeveynlere çocukluğunu unutturmuş olabilir miydi? dedi José Mauro de Vasconcelos’in Zeze’si.
Zeze’nin yaşadıklarına bakılırsa Küçük Prens haklıydı ve büyükler küçükleri anlamakta sıkıntı
25.04.2020
Çocuklaşmaktan dem vuran sitemlerimizi anımsadığımda bir sözün, bir davranışın, bir üzmenin, bir kırmanın, bir bakışın ardından gülümsemeyişimiz büyümeden öncesi gibi olamamaktı. Büyüyünce neler oluyordu bize? Sorumlulukların gelişinde kime veya neye veda ediyorduk? Hep var olacağını zannettiğimiz hayallerin bizi kandırmasındaki fark edişte acıya sarılıp neyi unutuyorduk? İnsan neydi? İnsan nasıl olunurdu? Soru sormayı ne zaman bıraktık? O meraklı çocuklara ne yaptılar? Sevgi çemberdi, çocukken en çok çizdiğimiz de çemberdi. Büyüdükçe çember çizmeyi unuturken, elimize kalemi bize söylenenleri yapmamız gerektiği için aldık. Söz dinlemeyen çocuğu hatırlayamayanlar, büyümelerin söz dinlediği anlarda çığlaştı. Göremeyen, duyamayan, koklayamayan, tadamayan büyükler çoğalırken herkes birbirine işkence ettiğinin farkında bile değilken büyüdükçe ölüyorduk, öldürülüyorduk. Duygularımızı kaybettiğimiz büyümelerde kime umut verebilirdik? Büyümek, büyüyenin kendisini büyük görmesiyken küçük olan hep çocuktu. Büyütüyorduk, küçümsüyorduk. Sizi kelime oyunlarında boğmak isteyen çocuk hıncını bir an olsun alamazken büyüdüğünü kabul ediyordu. Hep büyümek isteyen çocuk istemeyi bıraktı.
"Büyükler gerçekten çok, çok tuhaf oluyor.
Tüm büyükler bir zamanlar
çocuktu. Pek azı bunu hatırlayabilse"
de..."
Küçük Prens
Keşke Çocuk!
Keşke başarabilsek çocuk… Umutlar gerçek olsa ve “Dünyayı size versek kocaman bir elma gibi, sıcacık bir ekmek somunu gibi…”
Karnı aç olanınızın bile, kendini korumaya bile yetmeyen o ufacık, masum elleriyle ekmeğini nasıl paylaştığını, sonra el ele ne güzel oyunlar oynadığınızı, koşup coştuğunuzu izlesek sadece yemyeşil kırlarda… Tüm dünya size
Kitap Okuma
Anne babalar çocuklarının kitap okumadığından şikayet ediyorlar... Genelde bu şikayette bulunan insanların kendileri de kitap okumuyor...
Kitap okumak bir yaşam biçimidir... Kitaplar ne boş zamanlarda ne de can sıkıntısından okunacak metinler değildir... İnsan merak edip sormaya başlarsa gelişir...
Biz çocuklarınızla birlikte okuyabileceğiniz
BAKARKEN GÖREBİLMEK (Küçük Prens'e ithafen)
“Bütün büyük şahıslar önce çocukturlar ( fakat aralarında çok azı bunu hatırlamaktadırlar)...
Vaktiyle küçük çocuk olan Leon werth'e..”
Bazı kitaplar vardır belli bir kesime hitap ediyor görünümündedir. Aslında o kitaplar her kesimin
kendine mal edip, çıkarabileceği çok ders ve yorum vardır. Küçük