Sen koksun ıhlamurlar...
Önceleri...
Hiç kimsenin yaşamadığı aşklar istiyordum.
Hiç öpülmemiş dudaklar.
Yabancı bir elin taramadığı saçlar.
Ve seni anlatsın papatyalar.
Yılmaz erdoğan bu bahar aşka hazır da dinleyebilirsiniz bu gece de böyle
Plastik çiçekler...
PLASTİK ÇİÇEKLER
Ahşap bir masanın üstünde,
Kesme kristal vazonun içindeki, plastik çiçekler gibiydik.
Renkli ama cansız, kokusuz.
Kahverengi gözler...
KAHVERENGİ GÖZLER...
Gözlerindeki,
kahverengiye
dalarım
geceleri.
Dudağındaki
Ben Senden Önce Hiç Ölmedimki...
Ben yeni öğrendim.
Hayatın böyle bir şey olduğunu.
Hani yaşıyor muyum yoksa ölümüyüm?
Farkı yok, güneş doğmuş mu, batmış mı?
İçim dışımda, berbat bir şey bu.
Hiç kimse, hiç bir şey, dermanı yok bu ıssızlığın.
Ben yeni öğrendim.
Yemenin içmenin zehir olduğunu.
Bir Hikaye Biraz Masal Biraz Şiir
Kara trenle başladı bu hikaye ...
Aydınlığa, insanca yaşamaya, umut taşırdı katar katar.
Kimi İstanbul a, kimi Ankara ya, kimi Almanya ya
Ne hayaller taşırdı.
Adına ne çok türküler yakıldı ...
İs kokar, tütün kokar, özlem kokardı , koridorlar,
Yataklı vagonlar, localar.
Yük taşır, insan taşır, dert taşırdı.
Kimi hasta, büyük şehirlere, ameliyata
Aşkın Vatanı Olurmu...
Eylülde bir pazar sabahı,
kadar ıssız yüreğim.
Bir çiğ tanesi kadar ürkek.
Hiçmi özlememiş? , diye sormuşsun, sevdiceğim.
Özlenmez olurmu hiç?
Sensiz geçen her günümde.
Hasretin vardı, birtek.
Birde...
Köprü
Sevgili
yetmiyor ‘sevgili’ sözü
tek başına. Karşılamıyor
içimi dolduran duyguyu.
Oysa ben ‘sevgili’
derken neler
düşünüyorum bilsen.
Sonsuz, bir güneş