İnsanların eskiden yaşamadığı şeyleri yazmasına çok şaşırırdım ve bu konuda hissetmezlermiş diye düşünüyordum. Eğer hissetmedim yazdım diyorlarsa da samimi bulmaz aslında yaşamış bu konuda açık konuşmuyor diye düşünüyordum. Yaşamadıklarını düşünürdüm. Şuan Gazze de olanların acısını hissediyorum ve sevmeden aşık olmadan şiirler anlamlı gelir oldu. Bundan kelli bı sure roman değil şiir kitabı okuyacağım Serinin ilk şiiri hayırlı olsun ey Yozgat ey 1000kitap...
Yazmadım seni daha,
Sevmeye ayırdım tüm zamanları,
Yazmaya bu yüzden vaktim olmadı.
Ben düşünmeye başlayınca seni
-Ki bu bir önce ki düşünmenin sonundan çok öncedir.
-İnan ki dağlar, taşlar, inan ki bulutlar, yağmur ve kar,
Toprakla su ve gökyüzü, güneş ay ve yıldızlar onlar da benimle birlikte,
Ve onlar da benim kadar seni düşünürler...
Hep dalgınım bu günlerde,
Saati cezveye koyup yumurta tutuyorum,
Bir gün takvime bakmasam yılı unutuyorum.
Aklım başıma gelmiyor, başıma çarpmadan dallar.
Yolda yürürken dalıp dalıp gidiyorum.
Nisan'a kaç var diyorum saati sorarken.
Hiç böyle olmamıştım.
Bilenlere sordum "AŞK "bu dediler..."