alman yazar hans fallada'nın bir romanında geçer. nazi kuruluşlarında gönüllü görev alan bir çift vardır. hitler'e sorgusuz sualsiz inanırlar ve onun her dediğini yaparlar. bir gün bu çiftin çocuğu ölür ve bu durum gözlerini açar. yapılan haksızlıkların, hukuksuzlukların farkına varır, zulme karşı harekete geçerler. insanların çoğu böyledir ne yazık ki. kendilerine değmeden bir sorunun varlığına inanmaz, acı çekenin yanında olmazlar. kendilerine değdiğinde de geç olur, zulüm sistematik bir hal alır genellikle. zalimlerin en büyük avantajı budur işte.
İnsanlar değişmedi, Bayan Rosenthal. Kötüler çoğaldı, diğerleri de korkaklaştı. (Hans Fallada)
Yazma Planları Hakkında
Bugün bir arkadaşla yazmak üzerine konuştuk. Yazmayı seviyorum ya, kendi kendime konuşmak, dertleşmek gibi bir şey. Ticari bir kaygıyla, egomu tatmin etmek veya kendimi ispatlamak için yazmak istemiyorum. Bazı şeylerin büyüsü olduğuna inanıyorum. Yazdığım romanı bilerek bitirmiyorum. Çünkü orada çocukluğumun anılarında kazılar yapıyorum, hayal