"Gözyaşının bile görevi varmış. Ardından gelecek gülümseme için temizlik yapar..."
Gözyaşının bile görevi varmış; ardından gelecek gülümseme için temizlik yaparmış.
Hz. Mevlana 🖋️
-gözyaşının lisanı
çıkar ağzındaki baklayı, diyecekler. bakla sevmem ki diyeceksin, her şeyden bi'habermişsin gibi. dilini mi yuttun, diyecekler. dil yutulur mu akıllım, diyeceksin. sonra yarım akıllı, deyip bırakacaklar peşini. yarım değil çeyrek, diye düzelteceksin. ardından çeyrek aklınla çekileceksin bir köşeye. bundan gayrı kimse sana soru sormayacak. baklayı da dilini de gamını da yutacaksın. içine atma, diyecekler zamanı gelince. içime nasıl atayım, diyemeyeceksin. çünkü temelli kesilecek sesin içine attıkların yüzünden. sözcükler dilinden dökülmeyince gözünden dökülecek. belki bir insanoğlu anlayacak yaşların konuştuğunu. gözyaşının dilini bilen biri...
-gözyaşının dili mi olur akıllım?..
-olur tabii..
Gözyaşının bile görevi varmış. Ardından gelecek gülümseme için temizlik yaparmış.
“Gözyaşının bile görevi varmış. Ardından gelecek gülümseme için temizlik yaparmış.”
Offended face..
SONSUZ UFUK
Ne yapacağını, nasıl davranacağını bilemiyordu. Yese, içse, kalksa hep o anın hayaliyle bir batağın içine saplanıyor gibi hissediyordu.
Bu nedenle gözyaşının en hüzünlü damlasını narince kalp sandığına yerleştirdi ve kimsesiz bir sokağa adımını attı. Yürüdü, yürüdü... Kaldırım taşının arasında sıkışmış, küçük çimi ezdi. Rüzgarda süzülen güvercinin kanat sesine eşlik etti. Sonra nereye sığdıracağını bilemediği bedenine yer buldu, tıpkı kendisi gibi yalnız bir bankta.
Ardından sadece gökyüzünü izledi. Gelen geçen kıyamadı belki sormaya, ama o kendini bulmuştu sonsuz ufukta.