Zeynep ASLAN
@_Always_
@IAMJAKE_3327_TESLAWASRİGHT_777
Prep-C English Class
69 okur puanı
Kasım 2020 tarihinde katıldı
Okuma Hedefleri
Sabitlenmiş gönderi
"Katil!...Katil!..."
Gurney kuşkulu bir ifadeyle ona baktı ve "Ben kendimi gerçeği arayan bir adam olarak görmek isterim" dedi. "Ama belki de sadece yalanları ortaya çıkaran biriyim."
"Ben de semboller ve metaforlar arayıp duruyordum... ama bazen bir ördek sadece bir ördektir."
Okur Takip Önerileri
"Bu çok garipti aslında; sizin için hayatınızın en kötü gecesiyken diğer herkes için sıradan bir akşam olabiliyordu. Mesela evdeki takvimime bugünü hayatımın en korkunç günlerinden biri olarak işaretleyebilirdim. Ama dünyanın geri kalanı için bu sadece sıradan bir gündü. Hatta belki de güzel bir gündü. Belki birileri bugün piyangoyu kazanmıştı."
"Ateşten çıkan küçük korların yükselip gece karanlığında kaybolmasını sevdim. Ve ateşin insanların yüzünü aydınlatma şeklini. Ateşin çıkardığı sesi de sevdim. Ve Orman kapkaranlık olduğu için etrafımdaki hiçbir şeyi göremediğim bir yerde yukarı bakıp gökyüzündeki milyonlarca yıldızı seyredebilmeyi."
"Sıradışı olacaktım ama bunu görecek kimse olmayacaktı."
"Sevmek için gözlerine ihtiyacın yok değil mi? Sadece içinde hissedersin."
"İyi bir çocuk olduğunu biliyorum Jack. Ve bazen iyi çocukların aptalca şeyler yapabileceğini de biliyorum, öyle değil mi?"
"Bazı şeyleri anlatamazsınız. Denemezsiniz bile. Nereden başlayacağınızı bilemezsiniz. Ağzınızı açsanız tüm cümlelerinizi devasa bir kördüğüme dönüşecek gibi olur; ağzınızdan çıkacak her kelime yanlış olacakmış gibi."
"Ve asla kar yağdığında şemsiyesini açan şu yetişkinlerden biri olmayacağım, asla."
"Ayrıca karlı bir güne uyanmak dünyada en çok sevdiğim şeydir. Sabah gözünüzü açtığınızda her şeyin neden normalden farklı göründüğünü bilmeme hissine bayılıyorum. Ardından gerçeği bir anda çakıyor, her yerin sessiz olduğunu fark ediyorsunuz. Korna sesi yoktur. Sokaktan otobüs geçmiyordur. Sonra pencereye koşar ve dışarısının tamamen beyaza büründüğünü görürsünüz: kaldırımlar, ağaçlar, sokaktaki arabalar, pencere pervazlarınız. Böyle bir şey haftaiçi olduğunda ve okulların kapandığını öğrendiğimdeyse... şey, kaç yaşımda olursam olayım bunun dünyanın en güzel hissi olduğunu düşüneceğim. Ve asla kar yağdığında şemsiyesini açan şu yetişkinlerden biri olmayacağım, asla."
"Ortadan kaybolabileceğim Küçücük bir yer arıyordum. İçine düşebileceğim bir delik istiyordum; beni yok edecek bir Kara delik."
"Uyku bir parça ölümdür, ama sabahın üçü, gözler sonuna kadar bakınmak, yaşarken ölmektir! Gözlerin açıkken rüya görürsün. Tanrım, ayağa kalkmaya kuvvetin olsa, yarım rüyalarını geyik tüfeğiyle katlederdin."
"Bazen o kadar yüksekte, o kadar akıllı bir uçurtma görürsünüz ki neredeyse rüzgarı tanıyordur. Gezinir, sonra inmek için bir noktayı, başka bir yeri değil, gözüne kestirir ve ne kadar çekiştirirseniz çekiştirin, o yana veya bu yana koşturun, sadece ipini koparır, dinlenme yerini arar ve sizi, kan ter içinde, koşturarak yanına getirir."
Sayfa 51
2024 okuma hedefini ekledi.
2024 OKUMA HEDEFİ
2/30 kitap - %7 tamamlandı
2 kitap okudu
30 kitap
895 sayfa
0 inceleme
15 alıntı
9 günde 1 kitap okumalı.
BAZEN GÜLÜMSEME BAZEN HÜZÜNLE
Gülümsemek istiyorum bugün. Tatlı, sımsıcak bir gülümseme. Gökten süzüle süzülen düşen yaprağın eşlik ettiği gülümseme.
Bu nedenle gülümsüyorum, taştan dağlara ve topraktan yaratılmış insanlara. Sihirli bir asa buluyorum sonra. Dokunduruyorum tüm yeryüzündeki mücevherlere. Bazen sert ve çetince, bazen ise sessiz ve narince. Bu sefer yeryüzü de gülümsüyor tüm içtenliğiyle, mücevherden dişleriyle...
Sonraysa yağmur başlıyor, her şeyi mahvedercesine. Soluyor sihirli adamın ışığı, türlü türlü gülümsemeyle birlikte. "Hayır" Diyorum. "Bu başıma gelebilecek en kötü musibet belki de." Kibrit kutumu açıyorum. Bir tane yakıyorum, sihirli adamın ışığı olması dileğiyle. Bir tane daha, bir tane daha ve bir tan... Hepsi sönüyor, gönlümdeki huzurla birlikte.
Bu sefer kimse gülümsemiyor. Ne insanalr, ne yeryüzü mücevherleri, ne ben, ne de benim sihirli adam. "Gülümseme yoksa ben de hüzünle kaplarım içimi" diyor yeryüzü... Gülümseme yoksa hüzünle...
Kırılıyorum. Gözyaşım oluyor yağmur damlaları. Ardından sinirle dolup taşıyor gönlüm. Gülümseme yoksa sinirle... Sessizce kızıyorum herkese. Herkese. Ekim uzanıyor birden sihirli asama. Kırmaya çalışıyorum. Vuruyorum vuruyorum. Şiddetle ve kinle...
Ardından dile geliyor asa:"Küçük meleğim. Kızma bu yaşananlara... Bir denge var yeryüzü terazisinde. Bir denge... Bazen hüzünle yaşıyoruz bu hayatı, bazen gülümsemeyle. Suç ne sende, ne yağan yağmurda, ne de ben; sihirli asanda. Çünkü sihirli bir asa... Bazen gülümsemeyle bazen hüzünle...