"Ayna dilimize Farsçadan girmiş.
Peki, ondan önce Türklerde aynaya ne denirdi?
Türkler aynaya gözgü derdi, hatta hâlâ birçok Türk bölgesinde bu isim kullanılmaktadır.
Yunus Emre'de de rastlarız bu kelimeye.
“Dost sûreti gözgü durur.
Bakan kendi yüzün görür.” demiştir Yunus.
Dostun yüzü aynadır, ona bakan kendini görür."