Matem
Vahdet Nazlı
Gece uzun ve karanlık
Güneş’e küsmüş camlar
Yastıklara serilmiş başlar
Rüyada… hayalde… gökyüzünde…
Bu yol önden gider hüzünlü çehreler
Üstünde bedenler duvara mıhlı peykeler
Kapakların ardında ışıkları bekleyen gözler
Ama Ay gökte… sonsuz köşeli… nankör
Hissemize düştü matem senelik paydan
Tadı damakta bellidir içtiğimiz çaydan
İçin için zindandan nâdan
Köpük, köpükler üstünde,
Duman akılların zoru içinde…
Sen, sendesin, fakat insanın en bilmediği meçhul yine kendisidir.
İçindeki o meçhulü ara! Taşıdığın beden ve ruhu tanımaya çalış. İçindeki dehlizlere, yanardağlara, volkanlara aldırış etmeden, engelleri birer birer aş ve kendini kendi beden çukurunda keşfet.
° Ahmed Günbay Yıldız / Güneşe Matem Düştü °
. . .
ŞİİR-MİİR
K/aralamalar
(Not: Mükerrer kayıtlar, sâir hata ve düzenlemeler bir ara yapılacaktır inşallah, diyelim... Bu hususta okurlardan özür dileriz...)