Şehzade Mustafa (1515, Manisa - 6 Ekim 1553, Konya)
ŞEHZADE MUSTAFA MERSİYESİ
I.
Meded meded bu cihânûn yıkıldı bir yanı
Ecel Celâlîleri aldı Mustafâ Han’ı
İmdat! Eyvahlar olsun! Bu cihanın bir yanı yıkıldı;
Gönül Mahkumu
Yalanlara prangalanmış bir yüreğin esirisin sen
Ve canı burnunda bir adamın ölüm sebebisin sen
Hiçbir şey yokmuş gibi davranan
Sustukça susan vurdukça vuran
Kaçtıkça kaçan alçaldıkça alçalan
Kalleş bir yüreğin puslu gözlerisin sen
Dağlasan da her vakit yaramı
Sanma sana durup durup ağlarım
Bağlasan da bütün yollarımı
Sanma
Şarkıların bana ettiğini sayma
Sen bu kadar benim değildin aslında
Ben şiirler dolusu yalan söyledim.
Dudaklarım dudaklarına değmemişti daha
Değdi dedim.
Sen bu kadar benim değildin aslında
Ben öyle istedim..
Şimdi seni olmadığın şehirlerde arıyorum
Mutlu insan çığlıkları dolduruyor kulaklarımı.
Bu gece yüzüme yıldız yağıyor nedense
Ben bu insanlardan değilim
Tek başıma taşıyamam bu gökyüzünü.
Hadi gel; yalnız koma beni
Hadi gel; işte ellerim..
Bir karnaval gecesindeyim yapa-yalnız
Bütün döner dolaplar boş
Bütün atlıkarıncalar terkedilmiş.
Bir karnaval gecesindeyim diyorum
Delirmiş..
Erdoğan Çokduru
SEVERSEN SEN SEV
Günahlarımı aldım kapına geldim
Kullarına koma seversen sen sev
Baktım bom boş dünya yoluna girdim
Kullarına koma seversen sen sev
Sevdaya inandım perişan oldum