Bundan 100 sene sonra burada bulunan hiçbirimiz kalmayacak.
Bizden sonrakiler "Ahhhh ah! Buralar eskiden hep dutluk idi" diyecek :)
Belki de ruhumuz şöyle seslenir:
"Baki kalan şu kubbede, geride kalan hoş bir sâdâ imiş..."
Günaydın...
Âvâzeyi bu âleme Davûd gibi sal
Bâkî kalan bu kubbede bir hoş sadâ imiş
Bâkî
(Ey Baki! Şu gök kubbede insandan geriye kalan yalnızca iyiliklerden bahseden hoş bir sada, sestir. O halde sen de şu aleme sesini Davud Peygamber gibi sal ki, duyanlar mutlu olsun.)
youtu.be/X3e4d6RnGbE
Bir gün gelecek ben artık burada olmayacağım..
Belki siz de olmayacaksınız...
Ardımızda bıraktığımız dutluk ve bahçeleri, yaban otları saracak, dikenler bitecek..
Zihnimizde belki şu sözler belirecek...
Baki kalan bu kubbede, geride kalan hoş bir sâdâ imiş...
Ben vedaları sevmem albayım. Hiç gitmesin insanlar. Hele gelmemek üzere giderlerse, çok üzülürüm albayım, dayanamam. Gelmemek üzere gidenler çok sevdiklerim olur genelde. Bi de bir hikaye bırakır ki geride, noksanlığın daniskası içinde. Ölse, öldü dersin, ama ölmez onlar. Ölmesinler de. Ölürlerse bi kere daha üzülürüm. Çünkü koklayamazlar bir daha
