Sen gelirsin diye yollarınına begonviller kanaviçeler ve manolyalar ekeceğim.
Sevinçlerimi tebessüm diye kolye yapıp yapraklarına asacağım.
Gelirsin diye mor papatyalardan bir köy evi inşa edeceğim sana.
Çatısına beyaz gecelerden çalıntı kiremitler döşeyeceğim.
Bahçesine mutluluk,keyif,huzur, dinginlik ve birazda sen ekeceğim.
Kibri nefreti, kötü
BEYT-ül HÜZÜN
Sevgili okur, bu diyeceklerim
Bir çiçeğin tomurcuğuna saklı vasiyetimdendir.
Yavaş yavaş solmaktır bence yaşamak
Ve elbette çiçekler açarken de ölünebilir.
Yaşamanın böylesi, nefes alışverişinden ibarettir.
Hem zaten yaşamayı benim gibi bir ölü ne bilir?..
* * *
❝... Kolay mı , bilmiyorum şiir yazmak,
bir köşede saklanıp sessizce ağlamaktan?
Kendimce nacizane okumayı sevdiren kitapları paylaşmak istedim.
rahmetli mustafa necati sepetçioğlu'nun şu kitapları:
dünki türkiye serisi'nin 12 kitabı
1- kilit
2- anahtar
3- kapı
4- konak
5- çatı
6- üçler yediler kırklar
Gelelim sana, hiç bu kadar susmak istememiştim... Bizim mevzular belliydi de, kafamız karışıktı işte biraz. “Kendi düşmanına kıyamadığında, dostuna hainlik üzerine konuşmaktan da caymalı insan.” demişti Sara hatun. Yani insan ki; omuz omuza yürür, uzun uzadıya böyle yollarda yan yana akar, süzülür ve gider ya hani.
Demem o ki, oğlum Mehmet, “Aynı
"Aşk artık eski ağaçlar arasında
İncir zeytin nar arasında
Evi boğan ipek böceği kurdelâsında."