Evet belki tutamadım ellerinden bir ömür... Hasret kaldığım kokunu çekemedim ciğerlerime ve ondan dolduruyorum günde üç paket sigarayla kalan boşluğu. Kurduğumuz hayaller, yarım yamalak hatırladığımız bir rüya olarak kaldı. Göğsümüz daralıyor, yüreğimiz yanıyor belki... Bana Mecnun olmak düştü bu hikayede, sana Leyla. Boş kaldı doğmamış çocuğumuzun beşiği. Adın bir kutsal olarak kaldı bende, apartmanımızın kapı ziline yazdıramadığım... Sabah uyanınca yüzünü görecektim ya hani, şimdi fotoğrafından yaptırdığım posterine bakabiliyorum ancak... Biz bu sevdanın iki kahramanı olarak öldük. Şimdi ellerine hasret kaldığım, uyurken, uyanırken adını sayıkladığım bir Kürt kızısın düşümde.Sen girdin gireli dünyama, kimseye yer de kalmadı zaten... Bazen dertli bir türkü oluyorsun, bazen saatlerce dalıp gittiğim gökyüzü... Ahmet Kaya oluyorsun geceleri, Neşet Ertaş, Nazım oluyorsun, ucundan ateşi düşmeyen sigaram oluyorsun.. Dedim ya senden sonra dünyamda yer kalmadı benim.. Senin dünyandayım artık, seninle yaşıyorum.... Olmasaydı sonumuz böyle.