Adımı Mona Rosa koydum. Çünkü tek bir gülüm ben de. Yalnız bir gül gibiyim.
Sezai Karakoç - Mona Roza 4
Zambaklar en ıssız yerlerde açar
Ve vardır her vahşi çiçekte gurur.
Bir mumun ardında bekleyen rüzgar,
Işıksız ruhumu sallar da durur.
Zambaklar en ıssız yerlerde açar.
Mona Rosa
Monna Rosa
Sezai Karakoç
Kırgın kırgın bakma yüzüme Rosa:
Henüz dinlemedin benden türküler.
Benim aşkım uymaz öyle her saza,
En güzel şarkıyı bir kurşun söyler...
Sezai Karakoç
Ankara Sosyal Bilimler Üniversitesi'nin edebiyat konulu öğrenci sempozyumunda Mona Roza şiiri hakkındaki konuşmasıyla Muazzez Akkaya da varmış. Biz Sezai Karakoç'un şu kıymetli sözlerini hatırlayalım:
"Her şiirin doğuş bahaneleri vardır. Şiire bakmayıp dedikodusuyla uğraşmak şiirden anlamayanların harcıdır. Bu benim için de bir testtir. Monna Rosa şiiriyle değil de hikâyesiyle ilgilenmek onun dedikodusuyla uğraşmaktır. Buraya gelenler eğer şiiri değil de hikâyeyi soruyorlarsa nasıl bir okuyucu olduğunu ele veriyorlar bizim için. Onlara diyorum ki: Sizi ilgilendiren hikâye ise hikâye çok. Şiiri bırakıp hikâye arıyorsunuz. Şiiri bırakıyor şiir için anlatılan hikâyelere bakıyorsunuz. Aslolan şiirdir."
bu nasıl bir aşk?
Akşamları gelir incir kuşları,
Konarlar bahçemin incirlerine;
Kiminin rengi ak, kiminin sarı.
Ah, beni vursalar bir kuş yerine!
Akşamları gelir incir kuşları...
Ki ben, Monna Rosa, bulurum seni
İncir kuşlarının bakışlarında.
Hayatla doldurur bu boş yelkeni
O masum bakışlar... Su kenarında
Ki ben, Monna Rosa, bulurum seni.
Monna Rosa
Zambaklar en ıssız yerlerde açar,
Ve vardır her vahşi çiçekte gurur.
Bir mumun ardında bekleyen rüzgar,
Işıksız ruhumu sallar da durur,
Zambaklar en ıssız yerlerde açar.
Ellerin, ellerin ve parmakların
Bir nar çiçeğini eziyor gibi..
Ellerinden belli olur bir kadın.
Denizin dibinde geziyor gibi
Ellerin, ellerin ve parmakların.
Açma pencereni, perdeleri çek:
Monna Rosa, seni görmemeliyim.
Bir bakışın ölmem için yetecek;
Anla Monna Rosa, ben öteliyim...
Açma pencereni, perdeleri çek.
Sezai Karakoç