NURİ CAN
Dağ başında yapayalnız boynu bükük bir çiçeğim işte
yapayalnız bir çiçek.. başı eğik, kalbi kırık...
bir çoban kavalı ezgisinde kirpiğime dokundukça yel, üşüyor ömrüm
içimde kar ayazı sevdalar ağlıyor her gece ve ben susuyorum
yalınayak çocuklar dolaşıyor düşlerimde her kış
gözlerimdeki yağmur,
saçlarmdaki kardan başka yok kimsem
ermiş
Kendi gününün şafağında, seçilmiş ve sevilen insan Al Mustafa,
tam oniki yıl boyunca Orphales şehrinde, gemisinin geri dönüp
kendisini doğduğu adaya götürmesini bekledi.
Ve onikinci yılda, hasat ayı olan Ielool'un yedinci gününde,
şehir duvarlarından uzak bir tepeye tırmandı, denize doğru baktı
ve gemisinin sisle beraber gelişini