4-5 Haziran/Huzur...
Bisikletimi aldım ve sürmek için sahile gittim. Hava yağmurluydu, yerler ıslaktı. Ama sorun değil yağmuru çok severdim. Bazen ıslanmak için yağmurda yürüyüşe çıkardım. Bugünlerde yağmuru daha çok seviyorum çünkü güneşli günlerde aklım daha fazla sende kalıyor, seninle daha fazla meşgul oluyorum. Bu aslında iyi bir şey olmalıydı sevgili, aklımın
Bazı vedalar sevgisizlikten değil, çaresizliktendir
seninle ben birbirimizi unutsak dahi aslında hiç unutmayacağız.
aramızda bir şey kalmasa bile hep bir şeyler kalacak..
bir gün öldüğümde, bir yanım hep senin içinde yaşayacak.
ama hiçbir sokakta karşılaşmayacağız.
sen ve ben..
birbirimizi hiç görmeyeceğiz.
ya da uzat ellerini, dokun güneşe,
yazın kışa soluşunu dindir.
anla, bir ömre sığmaz seni
geçmiş ilişkilere dönmek istememizin sebebi hâlâ o duygular içinde olmamız değil de kendimizi o halin saflığıyla sevmek istiyor oluşumuz olabilir. yani her şeyden habersiz halimizin bizi daha iyi hissettireceğine olan inanç.. fayda vermez ama o mutluluk isteniyor… kaygısızlığı özledim. gerçekte kişilerin bir önemi kalmıyor. hissiymiş, farkıymış; yok öyle bir şey, zaman her duyguyu adam ediyor.. ama söz konusu kendin olunca o mutluluğu çok özlüyorsun.. ve o zamanki halinin bozulmamış saflığını… sonradan o bozulan her şey seni geri atıyor. ben ilerisini özlüyorum.
