Her gün bir kez bu kitabın başına geçtim. Her gün bir kez dışarı çıktım kırık bir bulutla yürüdüm, her gün bir insana bakıp, yüzümü yere eğdim. Her gün bir gazeteye boş gözlerle baktım. Her gün birileri konuştu, onları dinliyor gibi yaptım. Her gün bir kez "neredeyim" diye sordum kendime...
Her gün bir kuzey kışı indi içime. Her gün
Aşık Veysel ŞATIROĞLU
D. 25 Ekim 1894, Şarkışla, Sivas - Ö. 21 Mart 1973, Sivrialan, Sivas. Aramızdan ayrılışının 43. yılı. Saygıyla anıyoruz büyük ustayı. Ruhun şad olsun.
Kendi anlatımı ile yakalandığı çiçek hastalığı ve hayatı boyunca oluşan görme sorunu:
"Çiçeğe yatmadan evvel anam güzel bir entari dikmişti. Onu giyerek beni çok
8. Hikaye Tamamlama Etkinliği
Hikayemiz bu ileti altından yürütülecektir.
Katılımcı sırası ve yorumlar için: #11646309
NigRa
Saat gece yarısını çoktan geçmiş "yarım" diye belirtilen 12.30'u göstermekteydi. Akreple yelkovan iki ayrı uçtaydı, kavuşamayan iki aşık gibi diye düşündü. Sonra aklı yine yarım kavramına kaydı. 24'ün yarısı 12
Aşık Veysel Şatıroğlu
"Çiçeğe yatmadan evvel anam güzel bir entari dikmişti. Onu giyerek beni çok seven Muhsine kadına göstermeye gitmiştim. Beni sevdi. O gün çamurlu bir gündü, eve dönerken ayağım kaydı ve düştüm. Bir daha kalkamadım. Çiçeğe yakalanmıştım... Çiçek zorlu geldi. Sol gözümde çiçek beyi çıktı. Sağ gözüme de, solun zorundan olacak, perde indi. O gün bugündür dünya başıma zindan."
Her gün bir kez bu kitabın başına geçtim.
her gün bir kez dışarı çıktım kırık bir bulutla yürüdüm,
her gün bir insana bakıp, yüzümü yere eğdim.
her gün bir gazeteye boş gözlerle baktım.
her gün birileri konuştu, onları dinliyor gibi yaptım.
her gün bir kez "neredeyim" diye sordum kendime.
her gün bir kuzey kışı indi içime.
her gün
YAZ GEÇTİ
Perde indi, toz uçuştu,
gözyaşı yağmur oldu
ağaç çiçek dökerken geldi yaz
geçti, ben onu görmedim,
yalnızca bir ses
orada duruyordu,
deniz yüzeye vuruyordu,
ah! öyle güzel uyuyordun ve yaz
uykunu bozmamak için senin
ayakuçlarıyla bir kapıdan
ötekine kadar koşmuş olmalı,
toz henüz yere inmemişti
çiçek dökülmemişti
ve ben,
büyülenmiş gibi yalnızca sana bakan...
bütün bir yaz...
Tuğrul Tanyol
Ve
Battı güneş
Bitti oyun
İndi perde
Kapandı ışıklar
Karanlıklara gömüldü umutlar...