Səfillərin tam mətnini ilk defedir oxuyuram. Bundan evvel texminen 400 sehifelik qısaldılmış metni oxumuşdum. Hər kəsin heyran qaldığı 10 balla qiymetlendirdiyi romana bir men isine bilmedim. Bu, belke de, romanı oxudugum yaşla, oxu tecrubemle elaqeldir. Fikrimce romanda işlenmiş beşeri mövzuları, insan hüquqları, azadlıq, cümhuriyyət kimi mövzulari anlamaq üçün qısaldılmış metn kifayet edir.
Sefiller (2 Cilt Takım) kitabında bəyəndiyim tək nüans insan hüquqları məsələsinin sujet xettinde müxtəlif hadisələrlə ifade olunmasıdır. 1700 sehifelik tam metn de uzun uzadı tesvirlər yersiz melumatlar üreyimi üzdü. Romanı bitsin deye gücle oxudum sebrimi tüketdi. 60 sehifeye yaxın kanalizasiya tesvirleri, monastr həyatı, xristian teriqətləri ilə bağlı uzun uzadı, cansıxıcı melumatlar, (halbuki, Dostoyevskiden monastr , kilse, dini teriqetlerle haqqında oxumaq ne qeder maraqlıdır) , Vaterlo döyüşü ile baglı ürekçekici tesviler mene 
Savaş ve Barış (2 Cilt Takım) romanını xatırlatdı. Hüqodan fərqli olaraq Tolstoy Vaterlonu, Napelon ve müttefiqler arasindaki mübarizeni daha axıcı, melumatlandırıcı şekilde oxucuya teqdim. Səfillər bəlkə də romantizm üslubunda yazıldığı üçün oxunması yorucu oldu. Romanda en çox meni bezdiren ise obrazlarin siçan-pişik oyunu oldu. Hüqo sanki Fransada başqa insan yox imiş kimi Jan Valjanı her defe fırladıb Tenardiye ve Javerin eline salir. 1700 sehifelik bir kitabda düşünün ki heç bir obraz mene dolğun, real, semimi, heyatdan alınmış kimi görünmedi. Romantizim bele bir cenceledir. Fikrimce Sefiller konkret bir cografiya üçün ve konkret bir dövr üçün yazılmış eserdir.