Çizgili Pijamalı Çocuk ve Sutruma kitabını okuduğumda çok ağlamıştım, yetmedi sonra filmlerini izledim ...
Ardından Piyanist, Umudun Dili filmlerinde gözlerimden istemsiz yaşlar akıp gidiyordu..
Nasıl bu kadar acımasız olunabilirdi!
Hitler bu insanları canice vahşice öldürüyor işkence ediyordu, bu insanlar ırklarından dolayı soykırıma uğruyorlardı...
Ve sonra nemi oldu ! Bu insanlar kalkıp onlara yer veren yurt verenlere daha beterini uyguladılar,uyguluyorlar ve uygulayacaklar...
Neyimiz gerçek ki?
Piyanist filmine dökülen göz yaşları kadar önem vermiyoruz boykota. Her yer tıklım tıklım. Ürünler seçilirken boykot bilinciyle cok az kisi hareket ediyor. Her seyimiz lafta. Lafta vatanı da kurtariyoruz, İsrail'i de alt ediyoruz.
The piyanist filmini izlerken, Çizgili pijamalı çocuğu okurken ve izlerken ne çok kalbimiz acımıştı ve üzülmüştük değil mi?Hitlerin katliamına yaptıklarına lanetler okuyarak.Çünkü kalbi olan insanlarız...Ve nasıl buna göz yumdu dünya dedik defalarca içimizden okurken izlerken...İşte bugün ve aylardır canlı örneğini görüyor, şahit oluyor ve susturuyoruz vicdanlarımızı...Tarih tekerrür edecek,bu soruların muhattabı bizler olacağız!Tek başıma ne yapabilirim değil cevabımız duruşumuz,daha fazla ne yapabilirim, nasıl duyurabilirim, nasıl dik durabilirim, nasıl desteklerim olmalı...Unutmayalım bir çivi bir nalı...Gerisini siz getirin!
Yarın yeni bir hayata başlamalıydım. Bunu nasıl becerecektim, arkamda ölümden başka hiçbir şey yokken? Yaşama enerjisini ölümden alabilir miyidim?
"İnsanların öldüğü hiç bir dava haklı değildir."
