Bir türkü duyulur... Gece de başka türlü, gündüzde başka türlüdür. Çocuk söylerse başka tatta, kadın söylerse... Genç söylerse başka türlü olur, yaşlı söylerse... Dağda başka, ovada ormanda, denizde, başka türlüdür. Hep ayrı ayrı tattadır. Sabahleyin başka, öğle, ikindi, akşamleyin başkadır.
Sayfa 63Kitabı okudu
"Dünyada," diyordu, kendi kendine, " şu dünyada ne iyi insanlar var."
Sayfa 132Kitabı okudu
Düşünmek, tecrübenin yerini tutar.
Sayfa 234Kitabı okudu
İnsanlarla oynamamalı. Bir yerleri var, bir ince yerleri, işte oraya değmemeli.
Sayfa 159Kitabı okudu
Ağlamaktan, yalnız, avazı çıktığı kadar ağlamaktan müthiş bir tat duyuyordu.
Sayfa 15Kitabı okudu
Daima gülerdi. Gülüşünde bir acılık vardı.
Sayfa 133Kitabı okudu
kaldı mı böyle iyi insanlar memed?
"Dünyada," diyordu, kendi kendine, "şu dünyada ne iyi insanlar var."
Sayfa 132Kitabı okudu