Bazı derslerde öyle oluyor ki, kelebek neşesiyle çiçeklere bir bir konuyor, onlarla konuşuyorum. Böylece kendimden geçiyor, vaktin nasıl ilerlediğini anlayamıyorum. İşte o zaman, öğrencilerim de bana eşlik ediyorlar. Bu sefer hep beraber uçuyoruz sınıf gülşeninde. Şaşıran bir öğrencinin: "Baba... Şey... Özür dilerim öğretmenim!" sesiyle kendimize geliyor, ardından toplu bir tebessümle yeniden uçmaya başlıyoruz.
Sayfa 25