Hiçbir insan yaşamı yok olmaz; içimizden biri vaktinden önce ölürse, ömrünü doldurmak, yapılmamış şeyleri yapmak, tadabileceği mutluluğu, acıları yaşamak için, ruhu dünyaya döner.
Sayfa 39 - İz ( S. Anski)
Bilmiyorum.
Ne kasvetli! Ne güzel! Sanki hiç gitmek istemiyorum buradan. Şu eski, gözyaşlarıyla lekelenmiş duvarlara sarılsam kollarımla, neden böyle kederli olduklarını sorsam, neden böyle düşlere büründüklerini...böyle sessiz, böyle üzgün. İsterdim ki... bilmiyorum ne istediğimi... Ama yüreğim sevecenlikle, acımayla dolu
Sayfa 23 - İz (S. Anski)
Neden ta en yüce doruktan
Aşağılara,
En derin yerlere düştü ruh?
Dirilmeyi saklar Düşüş
Kendi içinde.
Sayfa 7 - İz( S. Anski)